Badanie przez stomatologa jest jedynym sposobem na prawidłową ocenę stanu dziąseł. Oprócz oceny klinicznej za pomocą sondy periodontologicznej, należy również wykonać zdjęcia rentgenowskie w celu oceny stanu kości.

Badanie kliniczne w gabinecie stomatologicznym jest jedynym sposobem na właściwą ocenę stanu dziąseł.

Samodzielna ocena dziąseł, na przykład w domu przed lustrem, nie jest wystarczająca do prawidłowej ich oceny, ponieważ nie można samodzielnie określić, czy struktury podporowe zęba zostały już uszkodzone przez stan zapalny. Nie można również samodzielnie wykryć kieszonek przyzębnych.

Tylko prawidłowe badanie kliniczne w gabinecie stomatologicznym za pomocą tak zwanej sondy periodontologicznej może dostarczyć informacji o tym, czy dziąsła są zdrowe, czy występuje stan zapalny dziąseł, czy też występuje choroba struktur podporowych zębów (zapalenie przyzębia).

Podczas pierwszego badania kontrolnego dentysta lub higienistka stomatologiczna może przeprowadzić tak zwane podstawowe badanie przyzębia, które trwa zaledwie kilka minut.

Podstawowe badanie przyzębia jest wykonywane w celu szybkiego określenia, czy występują jakiekolwiek problemy z dziąsłami. Jest to prosty sposób na określenie, czy występuje zapalenie dziąseł lub przyzębia.

Za pomocą sondy periodontologicznej delikatnie i precyzyjnie mierzy się głębokość jej penetracji poniżej linii dziąseł.

Po tym krótkim badaniu przeprowadzane są dalsze badania, jeśli istnieją dowody na uszkodzenie struktur utrzymujących zęby w kościach. Obejmują one tak zwany status przyzębia i dodatkowe zdjęcia rentgenowskie.

Precyzyjne badanie kliniczne za pomocą sondy periodontologicznej w celu pomiaru kieszonek przyzębnych i wysokości brzegu kości z dokładnością do milimetra jest niezbędne do zdiagnozowania zapalenia przyzębia.

W badaniu klinicznym za pomocą sondy periodontologicznej głębokość penetracji sondy do kieszonki przyzębnej jest mierzona w maksymalnie sześciu miejscach na ząb z dokładnością do milimetra. W szczególności mierzona jest odległość między brzegiem dziąsłą a dnem kieszonki. Jest to nazywane głębokością sondowania. W zdrowych miejscach głębokość sondowania wynosi maksymalnie 3 mm. W miejscach, w których zapalenie przyzębia doprowadziło już do rozpadu tkanek podtrzymująych zęby, głębokość sondowania może wynosić 4 mm lub więcej.

Ponadto, w tak zwanym wykresie periodontologicznym odnotowywana jest wysokość brzegu kości (poziom przyczepu łącznotkankowego). Wykres periodontologiczny jest niezbędny do postawienia prawidłowej diagnozy i zaplanowania leczenia. Karta periodontologiczna może być rejestrowana online w każdym gabinecie stomatologicznym i ponownie wykorzystywana: www.periodontalchart-online.com.

Pomiary za pomocą sondy periodontologicznej pomagają wykryć miejsca w uzębieniu o zwiększonej głębokości sondowania, które wymagają dodatkowej oceny za pomocą zdjęcia rentgenowskiego.

Diagnozę zapalenia przyzębia można ostatecznie potwierdzić tylko za pomocą niezbędnych zdjęć rentgenowskich. Wyboru rodzaju niezbędnych zdjęć rentgenowskich można dokonać dopiero po badaniu klinicznym. Pomoże to zapobiec nadmiernej ekspozycji na promieniowanie.

W najprostszym przypadku badanie rentgenowskie składa się z 2 zdjęć (zdjęcia skrzydłowo-zgryzowe), a w najbardziej rozległym przypadku składa się z badania rentgenowskiego z maksymalnie 14 dodatkowymi zdjęciami rentgenowskimi lub panoramicznym zdjęciem rentgenowskim. Wykonane zdjęcia rentgenowskie muszą pokazywać kość szczęki otaczającą ząb i umożliwiać oszacowanie stopnia utraty kości.

W każdym zdjęciu rentgenowskim wykonywanym w gabinecie stomatologicznym uzębienie musi być sprawdzane pod kątem próchnicy, a także zapalenia przyzębia.

Obecnie metody mikrobiologiczne dają nam dostęp do informacji, które nie były możliwe do uzyskania przy użyciu konwencjonalnych metod badawczych.

Dzięki nowoczesnym testom mikrobiologicznym skład płytki nazębnej jest badany pod kątem następujących szkodliwych rodzajów bakterii:

• Prevotella intermedia
• Porphyromonas gingivalis
• Aggregatibacter actinomycetemcomitans
• Treponema denticola

Koszt tego dodatkowego wysiłku diagnostycznego jest uzasadniony, jeśli uzyskane informacje prowadzą do poprawy leczenia lub jeśli można uniknąć niepotrzebnego leczenia.

Rozpoznanie zapalenia dziąseł i przyzębia opiera się na uznanej na całym świecie klasyfikacji chorób przyzębia.

W 1999 r. w Stanach Zjednoczonych odbyły się pierwsze międzynarodowe warsztaty dotyczące klasyfikacji chorób przyzębia.
Najważniejszą nowością w porównaniu z europejską klasyfikacją z 1993 r. było to, że formy choroby nie były już definiowane głównie na podstawie wieku pacjenta w momencie pierwszej diagnozy (np. młodzieńcze i dorosłe zapalenie przyzębia).
Wprowadzono nowe formy przewlekłego i agresywnego zapalenia przyzębia, a także, na przykład, zapalenie przyzębia, które może być związane z chorobami ogólnoustrojowymi.

Jednak nowa klasyfikacja od 2018 r. nie rozróżnia już przewlekłego i agresywnego zapalenia przyzębia.
Zapalenie przyzębia jest obecnie opisywane – zgodnie z klasyfikacją cukrzycy – za pomocą stopniowania i klasyfikacji.

You can use all our content for your own productions while acknowledging the Creative Commons License:

Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0
https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/deed.en