Przyczyny zapalenia przyzębia

Główną przyczyną zapalenia przyzębia jest płytka nazębna, zwana również płytką bakteryjną lub biofilmem. Do innych czynników ryzyka należy palenie papierosów i niekontrolowana cukrzyca.

Płytka bakteryjna (płytka nazębna, biofilm) jest główną przyczyną zapalenia dziąseł. Niektóre bakterie mogą dodatkowo sprzyjać rozwojowi zapalenia przyzębia.

Kamień nazębny to zmineralizowana płytka nazębna, która może tworzyć się poniżej lub powyżej linii dziąseł. Kamień nazębny musi być regularnie profesjonalnie usuwany.

Palenie papierosów zmniejsza odporność dziąseł na działanie patogennych bakterii. Palacze mają więcej problemów z dziąsłami i tracą więcej zębów niż byli palacze lub osoby niepalące.

Diabetycy, u których poziom cukru we krwi nie jest kontrolowany, mają większe ryzyko rozwoju zapalenia przyzębia. Z kolei pacjenci z zapaleniem przyzębia są bardziej narażeni na rozwój cukrzycy. Zawsze konieczne jest wykonanie badań w kierunku obu tych chorób.

Wpływ niezdrowej diety na dziąsła jest często niedoceniany. Jej konsekwencją jest wysokie ryzyko rozwoju zarówno cukrzycy, jak i samego zapalenia przyzębia.

Stres zmniejsza odporność dziąseł na działanie szkodliwych bakterii. Osoby narażone na stres psychiczny są zatem bardziej narażone na zapalenie przyzębia.

Ze względu na różnice genetyczne, reakcja układu odpornościowego na zapalenie przyzębia może się różnić u rożnych osób.

Ze względu na przewleky charakter choroby, konsekwencje zapalenia przyzębia często stają się poważne dopiero w starszym wieku.

Płytka bakteryjna (płytka nazębna, biofilm)

Płytka bakteryjna (płytka nazębna, biofilm) jest główną przyczyną zapalenia dziąseł.
Niektóre bakterie mogą dodatkowo sprzyjać rozwojowi zapalenia przyzębia.

Bakterien als Ursache der Parodontitis

Zapalenie dziąseł i przyzębia jest spowodowane przez bakterie, które gromadzą się na powierzchni zębów.
Powłoka ta nazywana jest również płytką nazębną lub biofilmem.
Gdy higiena jamy ustnej jest nieodpowiednia, bakterie mogą się szybko namnażać.
Podczas gdy większość rodzajów bakterii jest nieszkodliwa dla zdrowej osoby, niektóre rodzaje – nawet w niewielkich ilościach – mogą powodować poważne infekcje.

Jeśli płytka bakteryjna nie jest regularnie usuwana z zębów, dziąsła reagują stanem zapalnym już po kilku dniach.
Dziąsło staje się czerwone, opuchnięte i krwawi przy najmniejszej stymulacji, na przykład podczas używania nici dentystycznej.
Jednak gdy zęby są regularnie czyszczone w domu, te oznaki stanu zapalnego ustępują w ciągu kilku dni.

Kamień nazębny

Kamień nazębny to zwapniała płytka bakteryjna, która może tworzyć się poniżej lub powyżej linii dziąseł. Musi on być regularnie profesjonalnie usuwany.

Płytka nazębna może ulec zwapnieniu (mineralizacji), tworząc kamień nazębny. Może on zlokalizować się na każdej powierzchni zębów. Szczególnie często dotyczy to powierzchni korzeni w miejscach z kieszonkami przyzębnymi.

Powierzchnia kamienia nazębnego jest szorstka i dlatego jest stale kolonizowana przez nowe bakterie. Należy więc zapobiegać powstawaniu kamienia nazębnego poprzez regularną higienę jamy ustnej w domu.

Jednak już istniejącego kamienia nazębnego nie da się usunąć poprzez higienę domową. To sprawia, że regularne kontrole w gabinecie stomatologicznym z profesjonalnym czyszczeniem zębów są niezbędne.

Palenie papierosów

Palenie papierosów zmniejsza odporność dziąseł na działanie szkodliwych bakterii. Palacze mają więcej problemów z dziąsłami i tracą więcej zębów niż byli palacze lub osoby niepalące.

Rauchen als Risikofaktor für Parodontitis

Palenie jest szkodliwe nie tylko dla ogólnego stanu zdrowia. Oprócz płuc i układu sercowo-naczyniowego, palenie ma również ogromny wpływ na dziąsła.

Nawet przy bardzo dobrej higienie jamy ustnej w domu, palacze doświadczają większej utraty kości w szczęk. Są oni bardziej narażeni na powstawanie kieszonek przyzębnych i występuje u nich kolonizacja większą ilością bakterii. Nie reagują onie również na leczenie dziąseł tak dobrze, jak osoby niepalące. Palacze mają zatem znacznie większe ryzyko wcześniejszej utraty zębów niż osoby niepalące.

U byłych palaczy stan dziąseł może poprawić się już po kilku latach i przy dobrej profesjonalnej opiece. Zaledwie rok po rzuceniu palenia byli palacze reagują na leczenie lepiej niż pacjenci, którzy nadal palą.

Choroby ogólnoustrojowe (np. cukrzyca typu 2)

Diabetycy, u których poziom cukru we krwi nie jest kontrolowany, mają wyższe ryzyko rozwoju zapalenia przyzębia. Z kolei pacjenci z zapaleniem przyzębia są bardziej narażeni na rozwój cukrzycy. Dlatego zawsze konieczne jest wykonanie badań w kierunku obu tych chorób.

Diabetes als Risikofaktor für Parodontitis

Zapalenie przyzębia i cukrzyca mają na siebie wzajemny wpływ. Diabetycy, u których poziom cukru we krwi nie jest kontrolowany, mają wyższe ryzyko rozwoju zapalenia przyzębia i odwrotnie, pacjenci z zapaleniem przyzębia mają wyższe ryzyko cukrzycy. Z drugiej strony, diabetycy z dobrze kontrolowanym poziomem cukru we krwi nie cechują się wyższym ryzykiem rozwoju zapalenia przyzębia. Co ciekawe, leczenie jednej choroby ma pozytywny wpływ na leczenie drugiej. To sprawia, że diabetycy powinni być zawsze zbadanie przez dentystę, a pacjenci z zapaleniem przyzębia powinni mieć wykonane badania w kierunku cukrzycy.

Informacje na temat zapalenia przyzębia i cukrzycy, a zwłaszcza znaczenie wczesnego ich wykrywania, powinny stać się powszechnie znane. Niestety, bardzo niewiele osób zdaje sobie sprawę z tej korelacji, a obecnie tylko około połowa diabetyków wie, że cierpi na tę chorobę.

Dieta

Wpływ niezdrowej diety na dziąsła jest często niedoceniany. Jej konsekwencją jest wysokie ryzyko rozwoju zarówno cukrzycy, jak i zapalenia przyzębia.

Ungesunde Ernährung als Risikofaktor für Parodontitis

Niezdrowa dieta zwiększa tendencję do zapalenia dziąseł. Prowadzi to do większego obrzęku na linii dziąseł i zwiększonej utraty tkanek utrzymujących zęby, aż do przedwczesnej ich utraty.

Niezdrowa dieta zwiększa również ryzyko zachorowania na cukrzycę, co może dodatkowo pogorszyć stan ogólny. Diabetycy nie tylko mają wyższe ryzyko rozwoju zapalenia przyzębia, ale także gorzej reagują na jego leczenie.

Stres

Stres zmniejsza odporność dziąseł na działanie szkodliwych bakterii. Osoby narażone na stres psychiczny są zatem bardziej narażone na zapalenie przyzębia.

Wpływ stresu psychicznego na dziąsła jest często niedoceniany, co powoduje większe ryzyko zapalenia przyzębia.

Stres psychiczny obniża odporność dziąseł na działanie szkodliwych bakterii. Osoby dotknięte tym problemem mają osłabiony układ odpornościowy i poważniejsze choroby dziąseł. Poza tym poświęcają oni mniej czasu na codzienną higienę jamy ustnej w domu. Wynikające z tego większe obciążenie bakteriami potęguje niekorzystny wpływ na i tak już osłabiony układ odpornościowy.

Predyspozycje genetyczne

Ze względu na różnice genetyczne, reakcja układu odpowrnościowego na szkodliwe bakterie może się róznić w zależności od osoby.

Genetik als möglicher Risikofaktor für Parodontitis

Zapalenie dziąseł i przyzębia jest spowodowane przez bakterie, które gromadzą się w złogach na powierzchniach zębów. W ramach obrony przed tymi bakteriami układ odpornościowy uwalnia endogenne białka, które uszkadzają tkanki utrzymujące zęby, powodując ich rozpad.

Sposób, w jaki układ odpornościowy reaguje na szkodliwe bakterie, może różnić się u poszczególnych osób ze względu na różnice genetyczne. Z tego powodu nie u wszystkich osób występują takie same objawy zapalenia przyzębia, nawet jeśli przez długi czas stosują nieodpowiednią higienę jamy ustnej w domu.

Wiek

Ze względu na przewlekły czas trwania choroby, konsekwencje zapalenia przyzębia często stają się poważne dopiero w starszym wieku.

Alter und Parodontitis

W rzadkich przypadkach zapalenie przyzębia może rozpocząć się w wieku 18 lat, a w bardzo rzadkich nawet w okresie dojrzewania. Jednak u większości osób dotkniętych tą chorobą rozwija się ona dopiero w wieku około 35 lat. Ponieważ choroba zwykle postępuje powoli, osoby nią dotknięte nie wykrywają pierwszych objawó aż do momentu, gdy są one zaawansowane.

Zapalenie przyzębia, które nie jest leczone lub jest leczone nieodpowiednio, stopniowo postępuje. W starszym wieku konsekwencje stają się jeszcze większe ze względu na czas trwania choroby: większa utrata kości, większa utrata zębów, trudniejsza do opanowania cukrzyca lub więcej chorób sercowo-naczyniowych.